Marekerk

De Marekerk is één van de eerste Nederlandse kerken die speciaal is gebouwd voor de protestantse eredienst. De bouw begon in 1639 en werd afgerond 1649. Bijzonder is de vorm van de kerk, achthoekige centraal bouw waarin uitgezwenkte steunberen zorgen voor de overgang tussen het hoge en lage gedeelte van de kerk. Het ontwerp van kerk is van Arend van ’s-Gravezande, de bouw stond onder leiding van Jacob van Campen. In de stijl van het Hollands classicisme wordt baksteenbouw gecombineerd met de strenge eisen van klassieke bouwkunst wat betreft verhoudingen, ordening, opeenvolging en compositie en zijn zuilen, pilasters en fronton belangrijke bouwelementen. Het gebouw is imponerend, maar straalt tegelijkertijd ingetogenheid, afstandelijkheid, eenheid en harmonie uit. In het oorspronkelijke ontwerp was op de plaats van de hoofdingang aan de kant van de Lange Mare een zuilenportiek gepland. Dit gedeelte van het ontwerp is echter nooit uitgevoerd, het werd vervangen door een zandstenen fronton, dat pas in 1657, acht jaar na de oplevering van het gebouw, werd aangebracht.
De preekstoel van de kerk stamt uit 1649. Het ontwerp is gebaseerd op de preekstoel van de Nieuwe Kerk in Haarlem, die door Jacob van Campen werd ontworpen. Hij staat op een centrale plaats in de kerk en door de achthoekige bouw kunnen de banken er omheen gegroepeerd worden. Hierdoor zitten de kerkgangers altijd rond de opengeslagen Bijbel, iets wat belangrijk wordt geacht in de protestantse eredienst.